معنی چراغ زمانه در لغت نامه دهخدا

خورشید و آفتاب. چراغ روز. چراغ جهان:، همه شب همی راند خود با گروه، چو خورشید تابان درآمد ز کوه، چراغ زمانه زمین تازه کرد، در و دشت بر دیگر اندازه کرد.، فردوسی.، رجوع به چراغ زمان شود

معنی چراغ زمانه در فرهنگ لغت هوشیار

خورشید و آفتاب، چراغ جهان

معنی چراغ زمانه - جستجوی لغت در جدول جو

چراغ زمانه

لغت نامه دهخدا

چراغ زمانه

فرهنگ لغت هوشیار

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما

چراغ زمان

(چَ /چِ غِ زَ)

چراغ زمانه. کنایه از خورشید و آفتاب. رجوع به چراغ زمانه شود، مجازاً بمعنی چراغ عمر و چراغ زندگی است.
- تیره گشتن چراغ زمان، کنایه از مردن و فرونشستن چراغ عمر است:
سرانجام مرگ آیدت بی گمان
دگر تیره گردد چراغ زمان.
فردوسی

لغت نامه دهخدا